Van Es Carregador naar Es Codolar, een route met een rijke geschiedenis
In Sant Josep wacht ons een route met een rijke geschiedenis die ons terugvoert naar tijden van weleer en naar primitieve vormen van nijverheid die hun weg baanden op een eiland met een beginnend economisch potentieel sinds de Punisch-Fenicische periode. Activiteiten die Ibiza al in de 4e eeuw na Christus consolideerden als een strategisch belangrijke commerciële plaats. Feniciërs, Romeinen, Arabieren, Christenen… de geschiedenis staat geschreven in elk van de stappen die de wandelaar zet met de route die wij hieronder voorstellen.
Laten we eerst kijken waar we zijn. Aan de zuidkant van het populaire strand Platja d’en Bossa, op een rotsachtige heuvel met een lage bebossing, staat een wachttoren die in de 16e eeuw werd gebouwd om de arbeiders van de zoutpannen te beschermen tegen aanvallen van piraten. Dat is de Torre des Carregador. In deze omgeving, beschut door een kleine kade waarvan nog sporen te vinden zijn, werd zout geladen bestemd voor de stad Ibiza. De toren dankt zijn naam (‘carregador’ betekent in het Catalaans lader) aan deze activiteit, die begon in de Fenicische tijd, maar die onder invloed van de Arabieren en later in de christelijke tijd een aanzienlijke groei doormaakte.
Torre des Carregador
De halvemaanvormige inham waar deze installaties zich bevonden, wordt La Xanga genoemd en onthult ook een van de andere activiteiten die in de omgeving werden uitgeoefend; de vangst van tonijn die vervolgens werd gezouten en verscheept. Het oude geplaveide plein vormde de plek waar de handelsactiviteit plaatsvond. Dit plein nam ooit 6.000 m2 in beslag. Momenteel ondergaat het een zorgvuldig herstelproject om alle elementen van die nijverheid aan het licht te brengen.
La Xanga
Maar het laden van zout en het vissen op en zouten van tonijn waren niet de enige bezigheden die in het verleden in deze hoek van de kust plaatsvonden. Reeds in de Romeinse tijd werd het eiland beschouwd als een belangrijke plaats voor de productie van purper, dat werd gebruikt voor het verven van stoffen, met name wol. Purper werd gewonnen uit de schelpen van drie soorten weekdieren en de exploitatie ervan was zeer intensief, zozeer zelfs dat bijna de gehele populatie werd vernietigd. La Xanga was een van de plaatsen waar deze schelpen werden gewonnen en gemalen.
Het gebied is gemakkelijk te bewandelen en u kunt er tijd doorbrengen met het waarnemen en ontdekken van delen van wat eens een belangrijk complex was: de steiger, de waterputten, de toren die de arbeiders beschermde… stenen die ons iets vertellen over de geschiedenis en de nijverheid.
Vanaf de heuvel waarop de toren zich verheft, hebben we in het noordoosten een volledig panoramisch uitzicht op het strand Platja d’en Bossa en de stadsmuren van Dalt Vila met de kathedraal als bekroning van het imposante geheel. Als we onze blik naar links wenden, zien we het spoor van de waterkanalen die de zoutpannen van Sal Rossa voeden en die, samen met andere toevoerpunten, ervoor zorgden dat er voldoende water werd toe- en afgevoerd voor het bezinken en afzetten van het kostbare witte mineraal.
Route:
De route begint in de richting van de zoutpannen en volgt een goed aangegeven pad, het zogenaamde Camí de sa Sal Rossa, dat ons langs de rand van de naburige bergen, aan onze linkerhand, en de zoutvlakten aan onze rechterhand, zal voeren.
Gezichtspunt in Sant Francesc de s’Estany
Na een paar honderd meter bereiken we het piepkleine dorpje Sant Francesc de s’Estany, waarvan de essentie de zoutziederij is. Het witte kerkje, aan de andere kant van de weg, markeert het begin van het tweede deel van de route: de Carreró de Can Blai.
Carerró de Can Blai
Dit pad, dat onlangs is hersteld, doorkruiste de zoutvlakte, tussen marges van stenen muren met wat “esquena d’ase” wordt genoemd, een driehoekige top die het bovenste deel van de muur een fijnere afwerking gaf, soms witgekalkt. De beek Torrent d’en Parra, die ook deel uitmaakte van het padennet in het gebied, werd gekanaliseerd met hetzelfde soort sterke muren. Het pad kan een breedte van 4 meter bereiken en bij de restauratie ervan zijn enkele banken geplaatst waar u kunt uitrusten. Ook zijn er borden geplaatst om de toegang voor motorrijtuigen te beperken, waardoor de wandeling nog ontspannender wordt.
Carerró de Can Blai
Als we de route voortzetten, lopen we langs de zoutpannen en hebben we bevoorrechte uitzichten over de rijke vogelfauna van het drasland, waaronder flamingo’s, en zien we de akkerlanden die de zoutpannen omzomen. Een weidse hemel en horizon strekken zich de hele route voor ons uit.
Zoutvijvers
De landingsbanen van de luchthaven vormen de grens die we zullen oversteken tot we het strand Platja des Codolar bereiken. Eenmaal daar aangekomen, vinden we aansluiting op een andere route voor wandelaars en fietsers die ons naar de verste uiteinden van het park brengen: sa Caleta, es Bol Nou en de landpunt Punta des Jondal. U kunt de route hier vinden. Dit alles zonder het asfalt te betreden.
